Ionia

  Κάθε συναίσθημα επηρεάζεται από τον εγκέφαλο και αντίθετα. Διαφορετικά συναισθήματα αφορούν διαφορετικές δομές. Όταν συμβαίνει κάτι που θεωρείται ευτυχία, ο εγκέφαλος λαμβάνει σήμα να απελευθερώσει τις χημικές ουσίες στο ΚΝΣ. Αυτό προκαλεί αντίδραση σε άλλα συστήματα. Το χαμόγελο ξεγελά τον εγκέφαλο βελτιώνοντας τη διάθεση και μειώνοντας το άγχος. Δεν χρειάζεται να βασίζεται σε αληθινά συναισθήματα-και το ψεύτικο έχει αποτέλεσμα.

  ΙΑ΄ [...] Η λαλιά που δεν ξέρει από ψέμα μεγαλόφωνα το νου μου ν' απαγγείλει ευανάγνωστα να γίνουν τα σωθικά μου.

  "Όπως το βλέπω, ο Όμηρος είναι ένα θρυλικό άτομο. Ίσως, είναι σαν τον Χριστό που ενσαρκώθηκε ως Θεός και στάλθηκε να κατοικήσει ανάμεσά μας. Ίσως, ο Όμηρος να μπορεί να είναι παράλληλος μόνο με τον Χριστό, όχι τον Γκαίτε. Αναζητήστε την ουσία του Ομήρου, αδελφέ. Κατανοήστε την Ιλιάδα, διαβάστε το καλά. (Ομολόγησε - το έχεις διαβάσει κιόλας;) Άλλωστε, στην Ιλιάδα, ο Όμηρος έδωσε σε ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο ένα σχέδιο τόσο για την πνευματική όσο και για τη γήινη ζωή με τόση ακριβώς δύναμη όση και ο Χριστός" Πράγματι, όσο θλιβερή κι αν είναι μερικές φορές η ζωή και όσο βαριές κι αν είναι οι στιγμές της, όταν ένα άτομο, αναγνωρίζοντας στον εαυτό του απεριόριστη ενέργεια αλλά και αισθανόμενο τις αυταπάτες της ζωής του, βλέπει πώς ο ενθουσιασμός του σπαταλιέται σε ψεύτικη δραστηριότητα, σε αφύσικη ύπαρξη και σε πράγματα που είναι ανάξια της φύσης του, αισθάνεται επίσης ότι ο Θεός έχει συνθλίψει την πνευματική του φλόγα. Οταν η καρδιά έχει γίνει κομμάτια, και από τι; Με μ...

  «Ο άνθρωπος είχε πάντοτε δυσφορία να ασχοληθεί με το σώμα του. Ηταν το κλέος του, η δόξα του, αλλά συγχρόνως και ο φόρτος του. Διότι το σώμα πεθαίνει και λιώνει – κι αυτό δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν το γνωρίζει ενδόμυχα. Ολες οι θρησκείες με αυτό ασχολούνται. Πρέπει να τα βγάλει πέρα ο άνθρωπος με το πεπερασμένο του σώματός του. Το σώμα, με τα πάθη του, είναι αυτό που τον προσγειώνει σε μια πραγματικότητα με την οποία δεν μπορεί να κάνει τίποτα: αυτή η πραγματικότητα είναι ο θάνατος». • «Θεμελιακή μελαγχολία: η επίγνωση ότι ο άνθρωπος είναι θνητός. Πολλά είναι αυτά που δεν ξέρει ο άνθρωπος, βαθιά μέσα στην καρδιά του όμως ξέρει ότι θα πεθάνει. Η ζωή μας διαμορφώνεται ως πάλη, διαπάλη, να μην πέφτουμε στη συνεχή μελαγχολία, δεδομένου ότι είμαστε θνητοί»

  Φ. Ντολτό - "το παιδί και η γιορτή" (αποσπάσματα)   Για το παιδί χαρούμενο παιχνίδι νοείται μόνο όταν το ίδιο αισθάνεται ασφαλές, κι αν ταυτόχρονα αισθάνεται και ελεύθερο σημαίνει ότι τα όρια της ασφάλειάς του είναι πολύ πλατιά, ότι μπορούν να συμπεριλάβουν δυσκολίες και απρόοπτα, όχι όμως πραγματικούς κινδύνους.  

  «Να προτάξουμε τη διαχείριση των αλλαγών που προκαλεί η γρήγορη μεταβολή του πολιτισμού μας, κυρίως της τελευταίας τεχνολογίας, πάνω στον εγκέφαλο και στις λειτουργίες του, αναγνωρίζοντας ότι το στρες σχετίζεται στενά με τα προβλήματα της ταχύτατα μεταβαλλόμενης σημερινής εποχής σε μικρούς και μεγάλους».