Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου
Τετάρτη, 1 Ολοένα τ αλογα μασούν λευκά σεντόνια κι ολοένα εισχωρούν θριαμβευτικά μέσα στην Απειλή. Δρυς, οξιές, βαλανιδιές,ακούω να σέρνονται στη σκέψπη της παλιάς καρότσας όου ρίχθηκα όπως όπως να φύγω. Ξαναπαίζοντας ένα έργο που γυρίστηκε κάποτε στα κρυφά και πάλιωσε χωρίς να το έχει δει κανείς. Γρήγορα. Προτού ξεθωριάσουν οι εικόνες. Ή σταματήσουνε άξαφνα κι η ταινία η φθαρμένη κοπεί. Τετάρτη, 1β Κει κατά τα μεσάνυχτα είδα τις πρώτες φωτιές πάνω απ' τα αεροδρόμιο. Πιο δω το μαύρο κενό. Ύστερα φάνηκε να ρχεται η flora mirabilis ορθή πάνω στο άρμα της και αδειάζοντας απ να πελώριο χωνί λουλούδια. Τα θύματα έσκυβαν κι έπαιρναν τη στάση που είχαν πριν χωρίσουν από τη Μητέρα. Στο κοτσάνι της νύχτας η σελήνη σπάραζε. ΔΕΥΤΕΡΗ Έβαλα τα βιβλία μου στα ράφια και στη γωνιά μια λυπημένη Αγγελική Το ποσοστό της ομορφιάς που μου αναλογούσε πάει, το ξόδεψα όλο Έτσι θέλω να μ’ έβρει ο επόμενος χειμώνας, χωρίς φωτιά, μ’ ένα κουρελιασμένο παντε...