Ionia

Απόσπασμα από το βιβλίο του Κ. Γιουνγκ "Ο άνθρωπος και τα σύμβολά του" Αρχέτυπο – όνειρο   Τα όνειρα εκπληρώνουν μια αντισταθμιστική λειτουργία. Το όνειρο είναι ένα φυσιολογικό ψυχικό φαινόμενο μες απ το οποίο διαβιβάζονται στη συνείδηση οι ασυνείδητες αντιδράσεις, ή οι αυθόρμητες παρορμήσεις. … όταν πρόκειται για όνειρα αγχωτικά ή όνειρα με μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση οι προσωπικοί συνειρμοί που προτείνει ο ονειρευτής δεν αρκούν κατά κανόνα για μια ικανοποιητική ερμηνεία. … βρίσκουμε μέσα στο όνειρο στοιχεία που δεν είναι ατομικά, και δεν μπορούν να προέρχονται απ την προσωπική εμπειρία του ονειρευτή. Ο Φρόυντ τα ονομάζει αρχαϊκά κατάλοιπα, ψυχικές δηλαδή μορφές που δεν μπορεί να εξηγήσει κανένα συμβάν της ζωής του ατόμου, μορφές που φαίνεται πως είναι έμφυτες, αρχέγονες, κι αποτελούν κληρονομιά του ανθρώπινου πνεύματος. Όπως ακριβώς το σώμα είναι ένα ολόκληρο άθροισμα από όργανα, που το καθένα τους ειν αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης ιστορικής εξέλιξης, έτσι πιστεύ...

Η πρωτοβουλία ενάντια στην ενοχή Σε κάθε παιδί σε κάθε στάδιο υπάρχει κιένα καινούριο θαύμα ανάπτυξης, που αποτελεί μια νέα ελπίδα και μια νέα ευθύνη για όλους. Τέτοια ακριβώς είναι η αίσθηση και η ιδιότητα της πρωτοβουλίας. Τα κριτήρια για όλες αυτές τις αισθήσεις και τις ιδιότητες είναι ίδια: μια κρίση, λίγο – πολυ περιβεβλημένη από αβεβαιότητα και φόβο, επιλύεται, όταν το παιδί ξαφνικά εμφανίζεται να αναπτύσσεται αρμονικά τόσο σαν προσωπικότητα όσο και σαν σωματική διάπλαση. Εμφανίζεται ότι είναι «περισσότερο ο εαυτός του», πιο στοργικό, χαλαρωμένο και εξυπνότερο στην κρίση του, πιο δραστήριο και ενεργητικό. Κατέχει ελεύθερα ένα πλεόνασμα ενέργειας που του επιτρέπει να ξεχνάει γρήγορα τις αποτυχίες και να προσεγγίζει αυτό που φαίνεται επιθυμητό (ακόμη και αν φαίνεται αβέβαιο, ακόμα και επικίνδυνο) με αμείωτη και ακριβέστερη πορεία. Η πρωτοβουλία συνεισφέρει στην αυτονομία την ιδιότητα της ανάληψης, του προγραμματισμού και της εφόδου όσον αφορά ένα καθήκον μόνο και μόνο για να ...

Αναδημοσίευση από Καθημερινή, 22/11 3.124 αυτοκτονίες και απόπειρες από το 2009 ως τον Αύγουστο του 2012 Επικαιροποιημένα στοιχεία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης δείχνουν 3.124 περιπτώσεις αυτοκτονιών (τελεσθείσες και απόπειρες) από το 2009 έως τον Αύγουστο του 2012. Αναλυτικά στοιχεία πανελλαδικά, ανά νομό και έτος. Δραματικές διαστάσεις έχει προσλάβει το φαινόμενο των αυτοκτονιών στην Ελλάδα της κρίσης όπως δείχνουν τα επικαιροποιημένα στοιχεία για τις περιπτώσεις αυτοκτονιών (που έχουν τελεστεί ή και απόπειρες) την περίοδο από το 2009 έως το τέλος Αυγούστου του 2012 που διαβιβάστηκαν στη Βουλή από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης & Προστασίας του Πολίτη. Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι τελεσθείσες αυτοκτονίες ή απόπειρες ανήλθαν το διάστημα της κρίσης, δηλαδή, από 1/1/2009 έως 23/08/2012 σε 3.124 πανελλαδικά. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία που έχει συλλέξει το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, τα περιστατικά αυτοκτονιών ανήλθαν σε 677 το 2009, σε 830 το 20...

Όλη μου η προσπάθεια, σε όλες τις καταστάσεις, στις δυστυχίες, στις απογοητεύσεις, είναι να ξαναβρίσκω τα σημεία επαφής. Επαφές με την αλήθεια, αρχικά με τη φύση, κι ύστερα με την τέχνη αυτών που έχουν καταλάβει, και με τη δική μου τέχνη αν είμαι ικανός. Διαφορετικά με περιμένουν ακόμα το φως και το νερό και η μέθη και τα υγρά χείλη του πόθου. Η ψυχολογία είναι πράξη – όχι σκέψη γύρω από τον εαυτό μας. Ορίζεται κανείς στη διάρκεια μιας ολόκληρης ζωής. Το να γνωρίζει απόλυτα τον εαυτό του σημαίνει το θάνατό του. Η προσπάθεια αποφέρει πάντοτε ένα κέρδος, όποιο κι αν είναι αυτό. Ζήτημα τεμπελιάς για όσους δεν πετυχαίνουν. Αυτών που ξέρουν ότι ένα ακραίο σημείο φτώχειας συναντά πάντοτε την πολυτέλεια και τον πλούτο του κόσμου Κάθε φορά που κάποιος υποχωρεί στις ματαιοδοξίες του, κάθε φορά που σκέφτεται και ζει για να «φαίνεται» προδίδει. Κάθε φορά, η μεγάλη δυστυχία του να θέλω να φαίνομαι με μείωνε πάντα απέναντι στην αλήθεια. Δεν είναι απαραίτητο να δίνεται κανείς στους άλλ...

αποσπάσματα από το βιβλίο του "Η παιδική ηλικία και η κοινωνία" 1.        Βασική εμπιστοσύνη ενάντια στη βασική δυσπιστία Η πρώτη επίδειξη κοινωνικής εμπιστοσύνης στο βρέφος είναι η ευκολία με την οποία τρώει, η βαθύτητα του ύπνου του και η χαλάρωση των εντέρων του. Η εμπειρία μιας αμοιβαίας ρύθμισης των αυξανόμενα δεκτικών του ικανοτήτων με τις μητρικές μεθόδους τροφοδότησης το βοηθά σταδιακά να ισορροπήσει την έλλειψη άνεσης που προξενείται από την ανωριμότητα της ομοιόστασης με την οποία γεννήθηκε. Στις ολοένα αυξανόμενες ώρες της εγρήγορσής του αντιλαμβάνεται ότι όλο και περισσότερες περιπέτειες των αισθήσεών του διεγείρουν ένα αίσθημα οικειότητας, ότι έχουν συμπέσει με ένα αίσθημα εσωτερικής καλοσύνης. Οι διάφορες μορφές άνεσης, και οι άνθρωποι που συνδέονται με αυτές, γίνονται τόσο γνώριμες όσο και η βασανιστική λειτουργία των εντέρων. Το πρώτο κοινωνικό κατόρθωμα του νηπίου λοιπόν, είναι η προθυμότητά του να αφήσει τη μητέρα του να εξαφανιστε...