«Ο αποικισμός είναι στοιχείο προόδου και για την ίδια τη χώρα που τον υφίσταται και για την ανθρωπότητα γενικά. Τούτο, γιατί ο αποικίζων μεταδίνει στον αποικιζόμενο τα αγαθά (τα τεχνικά και τα ηθικά) που έχει κατακτήσει ένας προχωρημένος στην εξέλιξή του πολιτισμός, και έτσι φέρνει την πρόοδο που αφημένος στον εαυτό του ο αποικιζόμενος δεν θα κατόρθωνε (ποτέ ή τόσο γρήγορα) να την πραγματοποιήσει».
Αποδίδει άραγε την ιστορική πραγματικότητα έτσι ακριβώς όπως την έφερε στο φως η έρευνά μας; Στην ανωτέρω φράση τίποτα δεν λέγεται
Α. για την απληστία και τις βαναυσότητες των αποικιζόντων εισβάρος των αποικιζόμενων λαών.
Β. για την αμέθοδη και φθαρτική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της αποικίας απ’ αυτούς που την ελέγχουν.
Γ. για την αποξένωση των αποικιζόμενων λαών από τον αυτόχθονα πολιτισμό τους, με τις επιρροές που δέχονται.
Και αποσιωπάται ένα πολύ εύλογο ενδεχόμενο:
Δ. Μήπως ένας ζωντανός λαός δεν θα μπορούσε και μόνο με τις δικές του δυνάμεις να προχωρήσει στο δρόμο του πολιτισμού, με αργότερο ίσως ρυθμός αλλά πιο σίγουρα ;
Όσο στοχαζόμαστε τα στοιχεία αυτά και ξανακοιτάζουμε τις μαρτυρίες που τα τεκμηριώνουν, τόσο το βάρος τους μεγαλώνει και η κατασκευή μας χάνει το δικό της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου