Άκου Ανθρωπάκο - Βίλχελμ Ράιχ

 Βίλχελμ Ράιχ: «Είσαι ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ, Ανθρωπάκο, όταν δεν είσαι δουλοπρεπής...»

Ξέρω πως είσαι πλάσμα σοβαρό, αξιόπιστο και εργατικό, σαν το μυρμήγκι ή τη μέλισσα. Το μόνο που ήθελα να κάνω, ήταν να ξεσκεπάσω τον ανθρωπάκο μέσα σου, που σου καταστρέφει τη ζωή για χιλιάδες χρόνια.

Είσαι ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ, Ανθρωπάκο, όταν δεν είσαι δουλοπρεπής. Η σπουδαιότητά σου Ανθρωπάκο, είναι η μόνη ελπίδα που απέμεινε.

Είσαι μεγάλος όταν κάνεις τη δουλειά σου με αγάπη, όταν ευτυχείς ασχολούμενος με τη χαρακτική, το κτίσιμο, τη ζωγραφική, τη διακόσμηση, τη σπορά, όταν αντλείς ευχαρίστηση από το γαλάζιο ουρανό, από το ελάφι, απ’ τη δροσιά, απ’ τη μουσική και το χορό, απ’ το μεγάλωμα των παιδιών σου κι απ’ το όμορφο σώμα της γυναίκας σου ή του άντρα σου… όταν πας στο πλανητάριο για να γνωρίσεις τον ουρανό, ή στη βιβλιοθήκη για να διαβάσεις τί σκέπτονται για τη ζωή οι άλλοι άνθρωποι.

Είσαι μεγάλος όταν, σαν παππούς, κρατάς το εγγόνι σου στα γόνατά σου και του μιλάς για χρόνους περασμένους, όταν κοιτάζεις το αβέβαιο μέλλον σου με τη σιγουριά και την περιέργεια του παιδιού. Είσαι μεγάλη σαν μητέρα, όταν νανουρίζεις το νεογέννητο μωρό σου, όταν με δάκρυα στα μάτια ελπίζεις με όλη σου την καρδιά στη μελλοντική του ευτυχία, όταν κάθε ώρα και στιγμή δημιουργείς μέσα σου το μέλλον του.

Είσαι μεγάλος, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ, όταν τραγουδάς παλιά φολκλορικά τραγούδια, ή όταν χορεύεις στον ήχο του ακορντεόν. Γιατί τα φολκλορικά τραγούδια είναι γλυκά κι απαλά κι είναι τα ίδια σ’ όλο τον κόσμο.

Είσαι μεγάλος όταν λες στον φίλο σου: «Ευχαριστώ την καλή μου μοίρα γιατί πέρασα τη ζωή μου απαλλαγμένος από ρυπαρότητα και λαιμαργία, γιατί είδα το μεγάλωμα των παιδιών μου, το πρώτο τους ψέλλισμα, περπάτημα, παιχνίδι, ερώτημα, γέλιο και ερωτικό σκίρτημα… γιατί διατήρησα ακέραιη την ευαισθησία μου για την άνοιξη και το ελαφρό αεράκι της, για το νανούρισμα του ρυακιού πλάι στο σπίτι, για το τραγούδι των πουλιών στο δάσος… γιατί δεν συμμετείχα στα κουτσομπολιά του κακοήθη γείτονα… γιατί ήμουν ευτυχισμένος στην αγκαλιά του συντρόφου μου και γιατί ένιωσα το ρεύμα της ζωής μέσα μου… γιατί στους δύσκολους καιρούς δεν έχασα τον προσανατολισμό μου και γιατί η ζωή μου είχε ένα νόημα.

Κι αυτό, επειδή πάντα άκουγα τη φωνή μέσα μου που έλεγε: «Μόνο ένα πράγμα έχει σημασία: να περάσεις τη ζωή σου με υγεία και ευτυχία.

Ακολούθησε τη φωνή της καρδιάς σου, ακόμα κι αν σ’ οδηγεί έξω απ’ το μονοπάτι των άτολμων ψυχών.

Να μην γίνεσαι σκληρός και να μην πικραίνεσαι όταν η ζωή καμιά φορά σε βασανίζει».

Και στη σιγαλιά του δειλινού, μετά τη δουλειά της ημέρας, όταν κάθομαι στο λιβάδι μπροστά στο σπίτι με το παιδί μου και τη γυναίκα μου ακούγοντας την ανάσα της φύσης, φτάνει στα αυτιά μου μία μελωδία, η μελωδία του μέλλοντος.

«Εκατομμύρια άνθρωποι εσείς, σας αγκαλιάζω, μ’ ένα φιλί για όλο τον κόσμο.» Τότε νιώθω τη φλογερή επιθυμία να μάθει κάποτε αυτή η ζωή να διεκδικεί τα δικαιώματά της και να αλλάξει τη νοοτροπία των σκληρών και δειλών ψυχών που κάνουν τα κανόνια να βροντούν.

Το κάνουν μόνο επειδή η ζωή τους ξέφυγε μέσα από τα χέρια.

Και αγκαλιάζω το γιό μου που με ρωτάει…………. : « Πατέρα, ο ήλιος έφυγε. Πού πήγε; Θα ξαναγυρίσει γρήγορα;» Και του απαντώ: «Ναι γιέ μου θα ξανάρθει γρήγορα για να μας ζεστάνει».

Έφτασα στο τέλος της κουβέντας μου για σένα Ανθρωπάκο. Υπήρχαν πολλά για να σου πω!! Μ’ αν διάβασες τούτα τα λόγια προσεκτικά και τίμια, θ’ αναγνωρίσεις τον εαυτό σου Ανθρωπάκο και σε άλλες περιπτώσεις, που δεν σου ανέφερα. Γιατί πάντα η ίδια χαρακτηριστική ιδιότητα υπάρχει στις μικρές πράξεις και σκέψεις σου.

‘Ο,τι κι αν μου έκανες ή θα μου κάνεις στο μέλλον, είτε με δοξάσεις σαν μεγαλοφυΐα είτε, με βάλεις σε ίδρυμα φρενοβλαβών, είτε, με κρεμάσεις σαν κατάσκοπο, αργά ή γρήγορα η αρρώστια σου θα σ’ αναγκάσει να παραδεχτείς ότι ανακάλυψα τους νόμους της ζωής κι ότι σου έδωσα τα εργαλεία για να κυβερνήσεις με συνειδητό σκοπό τη ζωή σου, όπως ακριβώς μέχρι τώρα κυβερνούσες μόνο τις μηχανές.

Ήμουν πιστός μηχανοτεχνίτης του οργανισμού σου. Τα εγγόνια σου θα πατήσουν στα δικά μου τ’ αχνάρια και θα γίνουν καλοί μηχανοτεχνίτες της ανθρώπινης φύσης. Σου αποκάλυψα το απέραντο πεδίο της ζωής μέσα σου, την κοσμική σου φύση. Αυτό, είναι η μεγάλη μου ανταμοιβή... ''



Βίλχελμ Ράιχ - Άκου, Ανθρωπάκο! (απόσπασμα)

Ο Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich, 1897 - 1957), ήταν Αυστριακός ψυχαναλυτής, μέλος της δεύτερης γενιάς ψυχαναλυτών μετά τον Σίγκμουντ Φρόυντ και μία από τις πιο ριζοσπαστικές προσωπικότητες στην ιστορία της ψυχιατρικής. Έγινε γνωστός κυρίως μέσα από βιβλία, όπως Η Μαζική Ψυχολογία του Φασισμού (1933), Η Ανάλυση του Χαρακτήρα (1933), Άκου Ανθρωπάκο (1948) κ.α.