Ionia

  "Όπως το βλέπω, ο Όμηρος είναι ένα θρυλικό άτομο. Ίσως, είναι σαν τον Χριστό που ενσαρκώθηκε ως Θεός και στάλθηκε να κατοικήσει ανάμεσά μας. Ίσως, ο Όμηρος να μπορεί να είναι παράλληλος μόνο με τον Χριστό, όχι τον Γκαίτε. Αναζητήστε την ουσία του Ομήρου, αδελφέ. Κατανοήστε την Ιλιάδα, διαβάστε το καλά. (Ομολόγησε - το έχεις διαβάσει κιόλας;) Άλλωστε, στην Ιλιάδα, ο Όμηρος έδωσε σε ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο ένα σχέδιο τόσο για την πνευματική όσο και για τη γήινη ζωή με τόση ακριβώς δύναμη όση και ο Χριστός" Πράγματι, όσο θλιβερή κι αν είναι μερικές φορές η ζωή και όσο βαριές κι αν είναι οι στιγμές της, όταν ένα άτομο, αναγνωρίζοντας στον εαυτό του απεριόριστη ενέργεια αλλά και αισθανόμενο τις αυταπάτες της ζωής του, βλέπει πώς ο ενθουσιασμός του σπαταλιέται σε ψεύτικη δραστηριότητα, σε αφύσικη ύπαρξη και σε πράγματα που είναι ανάξια της φύσης του, αισθάνεται επίσης ότι ο Θεός έχει συνθλίψει την πνευματική του φλόγα. Οταν η καρδιά έχει γίνει κομμάτια, και από τι; Με μ...

  «Ο άνθρωπος είχε πάντοτε δυσφορία να ασχοληθεί με το σώμα του. Ηταν το κλέος του, η δόξα του, αλλά συγχρόνως και ο φόρτος του. Διότι το σώμα πεθαίνει και λιώνει – κι αυτό δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν το γνωρίζει ενδόμυχα. Ολες οι θρησκείες με αυτό ασχολούνται. Πρέπει να τα βγάλει πέρα ο άνθρωπος με το πεπερασμένο του σώματός του. Το σώμα, με τα πάθη του, είναι αυτό που τον προσγειώνει σε μια πραγματικότητα με την οποία δεν μπορεί να κάνει τίποτα: αυτή η πραγματικότητα είναι ο θάνατος». • «Θεμελιακή μελαγχολία: η επίγνωση ότι ο άνθρωπος είναι θνητός. Πολλά είναι αυτά που δεν ξέρει ο άνθρωπος, βαθιά μέσα στην καρδιά του όμως ξέρει ότι θα πεθάνει. Η ζωή μας διαμορφώνεται ως πάλη, διαπάλη, να μην πέφτουμε στη συνεχή μελαγχολία, δεδομένου ότι είμαστε θνητοί»

  Φ. Ντολτό - "το παιδί και η γιορτή" (αποσπάσματα)   Για το παιδί χαρούμενο παιχνίδι νοείται μόνο όταν το ίδιο αισθάνεται ασφαλές, κι αν ταυτόχρονα αισθάνεται και ελεύθερο σημαίνει ότι τα όρια της ασφάλειάς του είναι πολύ πλατιά, ότι μπορούν να συμπεριλάβουν δυσκολίες και απρόοπτα, όχι όμως πραγματικούς κινδύνους.  

  «Να προτάξουμε τη διαχείριση των αλλαγών που προκαλεί η γρήγορη μεταβολή του πολιτισμού μας, κυρίως της τελευταίας τεχνολογίας, πάνω στον εγκέφαλο και στις λειτουργίες του, αναγνωρίζοντας ότι το στρες σχετίζεται στενά με τα προβλήματα της ταχύτατα μεταβαλλόμενης σημερινής εποχής σε μικρούς και μεγάλους».

  (αποσπάσματα) Φιλοσοφία. δυνατότητα της συνείδησης να αποσπάται από τον κόσμο της ανάγκης προς τον οποίο η δημιουργικότητα της είχε ανταποκριθεί δια του μύθου, και να φέρετε προς άλλα αντικείμενα ανεξάρτητα από κάθε καταναγκασμό τα οποία διεγείρουν θαυμασμό και απορία ανεξάρτητα από κάθε είδους σκοπιμότητα. Δεύτερο αποτέλεσμα: ανάπτυξη της ικανότητας της συνείδησης να αποσπάται από το άμεσο συγκεκριμένο περιβάλλον της ύπαρξης της οποίας συνείδηση διατελεί και να επιδίδεται σε αφηρημένη ενατένιση των προβλημάτων που προκύπτουν από την απόσπαση αυτή.

  «Ο αποικισμός είναι στοιχείο προόδου και για την ίδια τη χώρα που τον υφίσταται και για την ανθρωπότητα γενικά. Τούτο, γιατί ο αποικίζων μεταδίνει στον αποικιζόμενο τα αγαθά (τα τεχνικά και τα ηθικά) που έχει κατακτήσει ένας προχωρημένος στην εξέλιξή του πολιτισμός, και έτσι φέρνει την πρόοδο που αφημένος στον εαυτό του ο αποικιζόμενος δεν θα κατόρθωνε (ποτέ ή τόσο γρήγορα) να την πραγματοποιήσει».