Ionia

Αποσπάσματα από τις 10 θέσεις των Στωϊκών (η επιλογή είναι υποκειμενική) 1: Ο Άνθρωπος, ως «έμβιο όν που έχει την ικανότητα να κάνει έλλογη χρήση των παραστάσεών του» οφείλει να διάγει τον βίο του σε συμφωνία τόσο προς την συμπαντική, όσο και την ανθρώπινη φύση. […] Ο φιλόσοφος Άνθρωπος όμως, κάνει ένα βήμα πέρα από την απλή «Λογικότητα». Για να ζήσει «κατά Φύσιν», οφείλει προηγουμένως να γνωρίζει ποια γεγονότα είναι αληθινά και σε τι συνίσταται η «Αλήθεια» (ως λέξη, σύνθετος, εκ του στερητικού α- και του ρήματος λανθάνω, δηλ. κρύβομαι). 2: Ως «Φύσις» (εκ του ρήματος «φύειν», δηλαδή εκ του γεννάν) ορίζεται η εντός του Κόσμου Δύναμις και Αρχή […] Ο Κόσμος, άφθαρτος, αγέννητος και μόνος αρχιτέκτων της εσωτερικής του τάξεως, επιδέχεται λογική εξήγηση και είναι καθεαυτός ένα λογικώς οργανωμένο οικοδόμημα. Όλα, ορατά και αόρατα, είναι οργανικά τμήματα μίας Θείας Ενότητος. 3: Το «εκδηλωμένο» τμήμα της «Κοσμοπόλεως» του Κόσμου, εξουσιάζεται από μία αιώνια και θαυμαστή αρμονία αντιθέτ...

ΕΡΩΤΑΣ Του Ευγένιου Αρανίτση Όλα τα βιβλία με θέμα των Έρωτα που έτυχε να διαβάσω, εξαιρουμένων εκείνων που εξειδικεύονται στο μελόδραμα, αντιμετωπίζουν το αντικείμενο τους σαν ένα παιχνίδι συναναστροφής ή σαν μια από τις καλές τέχνες ή σαν μια έξυπνη παντομίμα στην οποία θα έπρεπε να προστεθεί μια νότα φινέτσας ή εκκεντρικότητας. Γενικά εδώ λαμβάνεται υπόψη μόνο μια νίκη της μορφής πάνω στο περιεχόμενο. Οι συγγραφείς αυτών των βιβλίων του Οβιδίου συμπεριλαμβανομένου υποπτεύθηκαν κατά κάποιο τρόπο ότι ο Έρωτας είναι μια αντεστραμμένη εικόνα του θανάτου και ότι παραδόξως αυτό το βίωμα είναι προορισμένο να πεθάνει. Όμως το μόνο που έκαναν για να αξιοποιήσουν ένα τόσο ανησυχητικό συμπέρασμα ήταν η νηφάλια προσπάθεια να δώσουν στον έρωτα μια παράταση ζωής λες και ο θνησιγενής χαρακτήρας του ήταν ένα λάθος της φύσης που θα μπορούσε να διορθωθεί με τη σωστή συσκευασία των αρωμάτων. Όλα αυτά σε τελευταία ανάλυση είναι πολύ βαρετά αν πιστέψουμε ότι ο έρωτας δεν είναι τρόπος ζωής αλλά η α...